Finisterre
Door: Herman en Philip
Blijf op de hoogte en volg Herman en Philip
03 Juli 2014 | Spanje, Santiago de Compostella
Gisteravond hebben we doorgebracht met Louise en Martin en nog een Duitser met Ierse vriendin. Die laatste twee hebben bijna de hele camino met z'n viertjes (Duits, Iers, Hongaars en Spanjaard) doorgebracht. Het was voor Ruth de laatste avond. Zij is vanmorgen met de bus naar huis vertrokken. Een busreisje van 36uur!! Gelukkig hebben we haar daar geheel niet mee gepest de afgelopen dagen;-). Omdat Ruth gigantische hoeveelheden zoetigheid tot haar heeft genomen tijdens de camino, hebben wij gisteren een overlevingspakket samen gesteld, geheel gefabriceerd door de plaatselijke bakker. Zeker een kilo of vier aan taart, cake en koekjes.
Vervolgens de bus!!!!! genomen naar Finisterre. Een reis van 2,5uur. (of 3 dagen met de benenwagen) Bijna alle Pelgrims sluiten hun camino af bij de vuurtoren van Finisterre, het punt waarvan vroeger gedacht werd dat dit het einde van de wereld is. Aangekomen in "het eind van de wereld" hebben we eerst van de plaatselijke vis cuisine genoten. Het echte einde ligt 4km buiten de stad en dat is voor deze gelouterde pelgrims natuurlijk een peuleschil. Dus uitgelaten en zonder rugzak gingen we op pad.
Onderweg hadden we het er over dat dit ook daadwerkelijk de laatste wandelkilometers van onze reis zijn en dat we misschien maar een taxi (lekker decadent) terug moeten nemen.
Aangekomen bij het einde van de landtong overviel ons een gevoel van rust, dit is echt het einde! Wat een uitzicht en wat een gevoel!!! En volop zon!! Op de rotsen vonden we een mooi stekkie en een slordige 100meter lager zagen we de golven op de rotsen slaan. Hier in gedachten verzonken, voor zover mogelijk, de gehele camino de revue laten passeren.
Philip is nog naar beneden beklautert om de zee en de rotspartijen van dichtbij te bewonderen.
Wat zou het prachtig zijn om hier de zonsondergang te bekijken! Helaas, we hebben een retour ticket en onze backpacks staan nog in Santiago. Mag een pelgrim ook eens een foutje maken;-).
Op het terras bij de vuurtoren kwamen we in gesprek met een vrouw uit Colorado (die we 3 weken geleden hadden ontmoet) en een wat ouder engels stel (Clive en Heather) uit Exeter, GB. Zij genoten van hun pensioen en waren met de auto. (Ja, ze bestaan nog, mensen die niet 5 weken wandelen voor hun plezier) Ze rijden tijdens deze vakantie met eigen auto langs de kust van Spanje. Toen wij op de weg terug, over de parkeerplaats liepen vroeg dit stel of wij een lift terug naar Finisterre wilden. In koor zeiden we "JA" met de gedachte van een taxi nog in ons achterhoofd. Dit was ook echt weer een camino momentje! Voordat we in Finisterre de bus terug namen, kwamen we, onder het genot van een biertje, onze Belg tegen (van enkele weken geleden, die met Nederlandse vrouw, beide vanuit hun thuisland onderweg waren) en Katja, de Duitse die ook een beetje Nederlands praat. Beide bleven in Finisterre overnachten. In de bus ontmoeten we de Nederlandse dochter met Duitse moeder en......Inderdaad, de afgelopen dagen is ene grote reünie met alle vriendjes en vriendinnetjes van de camino. Gisteren heeft ook Anneke nog een bericht gestuurd dat zij vrijdag aankomt in Santiago. We verheugen ons al weer op dit weerzien.
Zojuist vernomen dat het een heeeel goed plan was, en dus geen foutje van de pelgrims, dat we niet zijn blijven slapen in Finisterre. We zijn namelijk net in de bus verrast met een bericht dat vriendjes uit Holland (Ron en André) met het vliegtuig zijn aangekomen in Santiago!
Vervolgens de bus!!!!! genomen naar Finisterre. Een reis van 2,5uur. (of 3 dagen met de benenwagen) Bijna alle Pelgrims sluiten hun camino af bij de vuurtoren van Finisterre, het punt waarvan vroeger gedacht werd dat dit het einde van de wereld is. Aangekomen in "het eind van de wereld" hebben we eerst van de plaatselijke vis cuisine genoten. Het echte einde ligt 4km buiten de stad en dat is voor deze gelouterde pelgrims natuurlijk een peuleschil. Dus uitgelaten en zonder rugzak gingen we op pad.
Onderweg hadden we het er over dat dit ook daadwerkelijk de laatste wandelkilometers van onze reis zijn en dat we misschien maar een taxi (lekker decadent) terug moeten nemen.
Aangekomen bij het einde van de landtong overviel ons een gevoel van rust, dit is echt het einde! Wat een uitzicht en wat een gevoel!!! En volop zon!! Op de rotsen vonden we een mooi stekkie en een slordige 100meter lager zagen we de golven op de rotsen slaan. Hier in gedachten verzonken, voor zover mogelijk, de gehele camino de revue laten passeren.
Philip is nog naar beneden beklautert om de zee en de rotspartijen van dichtbij te bewonderen.
Wat zou het prachtig zijn om hier de zonsondergang te bekijken! Helaas, we hebben een retour ticket en onze backpacks staan nog in Santiago. Mag een pelgrim ook eens een foutje maken;-).
Op het terras bij de vuurtoren kwamen we in gesprek met een vrouw uit Colorado (die we 3 weken geleden hadden ontmoet) en een wat ouder engels stel (Clive en Heather) uit Exeter, GB. Zij genoten van hun pensioen en waren met de auto. (Ja, ze bestaan nog, mensen die niet 5 weken wandelen voor hun plezier) Ze rijden tijdens deze vakantie met eigen auto langs de kust van Spanje. Toen wij op de weg terug, over de parkeerplaats liepen vroeg dit stel of wij een lift terug naar Finisterre wilden. In koor zeiden we "JA" met de gedachte van een taxi nog in ons achterhoofd. Dit was ook echt weer een camino momentje! Voordat we in Finisterre de bus terug namen, kwamen we, onder het genot van een biertje, onze Belg tegen (van enkele weken geleden, die met Nederlandse vrouw, beide vanuit hun thuisland onderweg waren) en Katja, de Duitse die ook een beetje Nederlands praat. Beide bleven in Finisterre overnachten. In de bus ontmoeten we de Nederlandse dochter met Duitse moeder en......Inderdaad, de afgelopen dagen is ene grote reünie met alle vriendjes en vriendinnetjes van de camino. Gisteren heeft ook Anneke nog een bericht gestuurd dat zij vrijdag aankomt in Santiago. We verheugen ons al weer op dit weerzien.
Zojuist vernomen dat het een heeeel goed plan was, en dus geen foutje van de pelgrims, dat we niet zijn blijven slapen in Finisterre. We zijn namelijk net in de bus verrast met een bericht dat vriendjes uit Holland (Ron en André) met het vliegtuig zijn aangekomen in Santiago!
-
03 Juli 2014 - 20:17
Ave:
Leuk he dat Ron en Andre naar jullie toe zijn gekomen.
Maak het maar heel gezellig.
(dat hoef ik niet voor te zeggen.)
Dat gaat bij jullie vanzelf.
Veel plezier en lieve groetjes Ave -
03 Juli 2014 - 20:17
Ave:
Leuk he dat Ron en Andre naar jullie toe zijn gekomen.
Maak het maar heel gezellig.
(dat hoef ik niet voor te zeggen.)
Dat gaat bij jullie vanzelf.
Veel plezier en lieve groetjes Ave -
03 Juli 2014 - 22:51
Kees:
Eigenlijk is het niet eerlijk want Ron, Andre en Kees zouden naar Santiago gaan, ware het niet dat Kees een onoverkomelijke vliegangst heeft, Biovendien had hij eenn feestje vvan de zaak en zzijn die jagermeisters zeker niet in een donker gat gevalllen. Allleenm nog morgen even werken, maar dat is een opeuleschilmvergeleken met de hoeveelheid drank die vanavond soldaat is gemaaakt. Vrienden, mannen, een fijne tijd samen en totsnel ziens!!!!
-
04 Juli 2014 - 00:25
Yvonne:
Hey, mannen, gefeliciteerd, you did it !!!! -
04 Juli 2014 - 01:30
Linda:
Gelukkig zijn jullie toch gevonden door André en Ron,wat een toestand zeg,want stel je voor dat jullie niet in Santiago meer verbleven,dat zou pas drama zijn zeg.
Echt een leuke verrassing nou jongens geniet morgen van jullie laatste dag,en een hele goede vlucht voor een zaterdag,en Herman voor jou speciaal neem lekker een paar biertjes en alles gaat vanzelf.
Groetjes.
-
05 Juli 2014 - 05:42
Ave:
Nog een fijne dag, goede vlucht en een fijne thuiskomst.
Groetjes Ave -
05 Juli 2014 - 11:44
Joop En Ingrid:
Diep diep diep respect mannen, Een geweldige prestatie. Het zal maandag wel wennen zijn om weer aan de wetten van de economie te moeten gehoorzamen. Jullie hebben, volgens ons en de berichten, een mooie tijd gehad. Je zult dus altijd kunnen zeggen: "Wij hadden een BON CAMINO." -
06 Juli 2014 - 13:00
Francois:
Nou mannen dat was een emotioneel weerzien op Zaventem. Wat een FANTASTISCHE prestatie en wat een verhalen. ik ben diep onder de indruk!!!!
De gehele terugweg naar Rotterdam en Oosterhout liep de Camino "pressure cooker" over. Onbeschrijvelijk wat jullie allemaal hebben meegemaakt in die 6 weken. Michelle en ik hebben ademloos geluisterd.
Dank voor de geweldige blog, waarin jullie ons deelgenoot hebben gemaakt van deze mooie pelgrimsroute.
Camino for ever and MUGO is ours!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
