Saint Jean Pied de Port naar Roncesvalles
Door: Herman
Blijf op de hoogte en volg Herman en Philip
27 Mei 2014 | Spanje, Roncesvalles
Etappe Uno!
Ja, we hebben het gehaald! Voor onze cijferaars, deze eerste tocht was maar 25,8 km lang met regelmatig stukken met een stijgingspercentage van over de 18 procent en in het laatste stuk een daling van 5,4 km met een dalingspercentage van 22 procent. Begin hoogte 170m, Maximale hoogte 1428m en geëindigd in Roncesvalles op 960m.
Enfin... nu onze bevindingen.
Vanmorgen redelijk opgestaan, we sliepen in een kamer met 5 stapelbedden en we werden gewekt om 6 uur met de muziek van een of andere heilige mis, althans zo klonk het. Daarna douchen aankleden en ontbijten, het moest natuurlijk allemaal niet te lang duren...we hebben er namelijk ontzettend zin an!
Uiteindelijk om acht uur als laatste vertrokken, na eerst nog door een oude Française de tering gescholden te zijn omdat we de stokken tegen het pas geverfde gietijzer traliewerk voor haar raam zetten.... Waar is de Franse vriendelijkheid gebleven als je het nodig hebt...idd Kees we zijn gisteren de laatste 2 vriendelijke Fransozen tegen gekomen en dus wordt het tijd om Frankrijk zo snel mogelijk achter ons te laten...op naar España.
De Camino wordt ook wel de langste psychiatersofa van de wereld genoemd.
Vanwege de zoektocht van velen, naar zichzelf, de zin van hun bestaan, etcetera, waarmee men hoopt duidelijkheid en innerlijke reflectie te vinden... Dus weer 200 euri uitgespaard bij de psychiater!
Waar waren we... Oh ja....de tocht der tochten....
Het had gisteren geregend, maar voor vandaag was geen regen voorspeld. Dus na lekker warm gelopen te zijn op het eerste vals plat ging het jasje al snel uit. We zweten als otters, ik dacht dat het rustig aan naar boven zou gaan maar dat was niet het geval. Na vijf km kwamen we bij een herberg en wie kwamen we daar tegen? Onze Anneke! Die kwamen we vervolgens gedurende deze etappe, net als de rest van de psychiatrische gevallen van gisteren, nog regelmatig tegen. Nog ff snel een bakkie met een stuk Baskische cake, waar de Limburgse vlaaien niet aan kunnen tippen en daarna snel weer op pad. De tweede rust was ongepland! KRAMP!! Mijn bovenbenen waren aan het protesteren en dat zou vandaag vaker de kop opsteken......Waar iedereen die klachten krijgt deze reis allang zou vervloeken, waar is Ron als je hem nodig hebt, was ik nog niet halverwege. De Baskische eigenaar van ons hostel heeft een lekker lunch bereid; stokbrood met boeren omelet. Gelukkig zit het in het koppie wel goed... Dus na t stokbrood weer "fris" op pad. Aan het einde kon ik gelukkig ook nog ff om Philip lachen. Hij ging voor mijn ogen, in slowmotion, vol op zijn plaat bij het afdalen. Het pad was nog glad van de regen van gisteren.
Uiteindelijk gelukkig zonder kleer, spier en botbreuken aangekomen in het klooster van Roncesvalles, lekker gedoucht en nu genietend in de zon van een lekker flesje rosé.
Ja, we hebben het gehaald! Voor onze cijferaars, deze eerste tocht was maar 25,8 km lang met regelmatig stukken met een stijgingspercentage van over de 18 procent en in het laatste stuk een daling van 5,4 km met een dalingspercentage van 22 procent. Begin hoogte 170m, Maximale hoogte 1428m en geëindigd in Roncesvalles op 960m.
Enfin... nu onze bevindingen.
Vanmorgen redelijk opgestaan, we sliepen in een kamer met 5 stapelbedden en we werden gewekt om 6 uur met de muziek van een of andere heilige mis, althans zo klonk het. Daarna douchen aankleden en ontbijten, het moest natuurlijk allemaal niet te lang duren...we hebben er namelijk ontzettend zin an!
Uiteindelijk om acht uur als laatste vertrokken, na eerst nog door een oude Française de tering gescholden te zijn omdat we de stokken tegen het pas geverfde gietijzer traliewerk voor haar raam zetten.... Waar is de Franse vriendelijkheid gebleven als je het nodig hebt...idd Kees we zijn gisteren de laatste 2 vriendelijke Fransozen tegen gekomen en dus wordt het tijd om Frankrijk zo snel mogelijk achter ons te laten...op naar España.
De Camino wordt ook wel de langste psychiatersofa van de wereld genoemd.
Vanwege de zoektocht van velen, naar zichzelf, de zin van hun bestaan, etcetera, waarmee men hoopt duidelijkheid en innerlijke reflectie te vinden... Dus weer 200 euri uitgespaard bij de psychiater!
Waar waren we... Oh ja....de tocht der tochten....
Het had gisteren geregend, maar voor vandaag was geen regen voorspeld. Dus na lekker warm gelopen te zijn op het eerste vals plat ging het jasje al snel uit. We zweten als otters, ik dacht dat het rustig aan naar boven zou gaan maar dat was niet het geval. Na vijf km kwamen we bij een herberg en wie kwamen we daar tegen? Onze Anneke! Die kwamen we vervolgens gedurende deze etappe, net als de rest van de psychiatrische gevallen van gisteren, nog regelmatig tegen. Nog ff snel een bakkie met een stuk Baskische cake, waar de Limburgse vlaaien niet aan kunnen tippen en daarna snel weer op pad. De tweede rust was ongepland! KRAMP!! Mijn bovenbenen waren aan het protesteren en dat zou vandaag vaker de kop opsteken......Waar iedereen die klachten krijgt deze reis allang zou vervloeken, waar is Ron als je hem nodig hebt, was ik nog niet halverwege. De Baskische eigenaar van ons hostel heeft een lekker lunch bereid; stokbrood met boeren omelet. Gelukkig zit het in het koppie wel goed... Dus na t stokbrood weer "fris" op pad. Aan het einde kon ik gelukkig ook nog ff om Philip lachen. Hij ging voor mijn ogen, in slowmotion, vol op zijn plaat bij het afdalen. Het pad was nog glad van de regen van gisteren.
Uiteindelijk gelukkig zonder kleer, spier en botbreuken aangekomen in het klooster van Roncesvalles, lekker gedoucht en nu genietend in de zon van een lekker flesje rosé.
-
27 Mei 2014 - 20:27
Kees:
Jezus, nu al kramp??? Dat wordt nog wat! Wordt Anneke de "running gag" van deze, nu al, slopende tocht?
Ik zie het helemaal voor mij: al die psychiatrische patiënten op zoek naar hun innerlijke ik, allemaal bij elkaar. Het Delta is maar kruimelwerk vergeleken met de Camino!
Hou vol, de tocht is nog maar net aangevangen! -
27 Mei 2014 - 21:25
Arthur:
Hi guys !
Het avontuur is begonnen !! Op naar Brokeback Mountain ! 6 weken lang lief en leed met elkaar delen, blaren van hier tot aan Santiago, maar RESPECT ! Héél véél plezier, mooie momenten en veel meer goeds ! -
28 Mei 2014 - 10:09
Ave:
Gewoon doorgaan
Groetjes Ave -
28 Mei 2014 - 14:23
Helmi:
Heej Mannen,
Jullie zijn nog maar een paar dagen weg en hebben nu al zoveel te vertellen dat wordt nog wat, maar wel heel gezellig.
Heel veel loopplezier en we kijken alweer uit naar het volgende verhaal.
Groetjes
-
28 Mei 2014 - 14:23
Helmi:
Heej Mannen,
Jullie zijn nog maar een paar dagen weg en hebben nu al zoveel te vertellen dat wordt nog wat, maar wel heel gezellig.
Heel veel loopplezier en we kijken alweer uit naar het volgende verhaal.
Groetjes
-
29 Mei 2014 - 19:39
Ron:
Wat een opvallend positieve grondhouding. Mijn complimenten. Ik ben de eerste die zal toegeven dat als ik urenlang in een rode poncho door de regen moet sjokken er heel wat godslasteringen en verwensingen mijn mond zouden verlaten. Menig pelgrim zou zich in zijn graf omdraaien. Maar dat is ook het verschil. Herman en Philip gaan ervoor en geef toe, als je na twee dagen al gaat schelden en tieren wat moet je dan na zes weken.
Kortom: ga zo door, ook met de reisverslagen. Ik geloof erin dat jullie de tocht gaan volbrengen. En bedenk dat Jezus wijn dronk als water en hij is er niet dood aan gegaan. Goed voorbeeld doet goed volgen. Een glaasje rood is dynamite for the body heb ik wel eens gehoord......
-
08 Juni 2014 - 12:42
Maikel:
Net begonnen en zo snel al kramp....hmmmm...hoop dat dat van korte duur was, maar dat zal ik ongetwijfeld in de volgende verslagen lezen. Zet hem op en geniet ervan!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
